Óhugnanlegur hugsanagangur

Nú er verið að mynda nýja ríkisstjórn og maður ætti að vera brosandi hringinn. En þá koma fréttir eins og þessi um Magnús Örn í Borgarhjólum. Sem hefur sett miða á gluggann hjá sér þar sem hann segir að "júðar" séu óvelkomnir. Segir aðspurður að sér hafi verið illa við júða í mörg ár.

Nú veit ég ekkert um þennan mann, en þessi hugsanaháttur færir mann í huganum aftur til síðari heimsstyrjaldar og þeirrar viðurstyggðar sem nasistar iðkuðu við "þjóðernishreinsanir" sínar. Þar voru það "júðar" sem var reynt að útrýma, markvisst og af einurð.

Vonandi eru þeir ekki margir sem hugsa svona á 21. öldinni.

En um leið og gyðingahatur er fordæmt er rétt að minna á að það eru ráðamenn í gyðingaríkinu Ísrael sem hafa verið iðnastir við að framleiða gyðingahatara undanfarin ár, með hryðjuverkum sínum gagnvart íbúum Palestínu. Þeir eru nefnilega býsna margir sem verða ekki bara andsnúnir Ísraelsríki heldur líka gyðingum almennt.

Hvíldu þig, Solla!

Það tók á að horfa á Ingibjörgu Sólrúnu í aukafréttum sjónvarpsins í hádeginu í dag. Hún er bersýnilega örþreytt. Kemur heim úr sjúkrameðferð með þau fyrirmæli að hvíla sig og lendir beint í hringiðunni. Tilmæli til annarra í flokksforystunni: Leyfið henni að hvílast og safna kröftum. Flokkurinn á úrvalsmannskap sem er fær um að leysa þau vandamál sem nú þarf að leysa; varaformanninn, ráðherragengið og þingmannaliðið. Vitaskuld yrði formaðurinn á hliðarlínunni og með í ráðum en látum öðrum eftir erfið fundahöld. Solla er okkur Samfylkingarmönnum of mikils virði til að við viljum sjá hana keyra sig út á erfiðum tímum.

Tekur Geir til hjá sér?

Afsögn Björgvins G. er tímamótagerningur, hvort sem mönnum finnst hún koma of seint eða ekki. Mér finnst Björgvin maður að meiri eftir hana. Það athyglisverða í máli hans, þegar hann kynnti ákvörðun sína, var þó að hann hvatti í raun forsætisráðherra til að taka einnig til í sínum ranni, þ.e. í Seðlabankanum og jafnvel í fjármálaráðuneytinu. Það verður fróðlegt að fylgjast með því, hvort Davíð hafi virkilega það hreðjartak á forsætisráðherra og raunar forystu Sjálfstæðisflokksins allri að hann verði látinn sitja áfram eins og ekkert sé. Þjóðin mun fylgjast gaumgæfilega með málinu; nú reynir á.

Óska Geir gæfu og gengis

Þetta er hálfsúrrealískur dagur, súrrealískir tímar kannski. Yfirlýsing Geirs Haarde um illkynja æxli í vélinda er mikið áfall, ekki aðeins fyrir hann sjálfan og fjölskyldu hans, þar sem höggið hlýtur þó að vera þyngst, heldur ekki síður fyrir landsmenn. Hversu ósammála sem maður er Geir Haarde í stjórnmálum þá eru svona fréttir auðvitað ekki það sem maður óskar að fá. Ég óska Geir svo sannarlega gæfu og gengis í baráttu hans við sjúkdóminn og vona að hann sigrist á veikindunum.

Magnaður fundur

"Það á að tilkynna Geirt það strax í fyrramálið að stjórnarsamstarfinu sé lokið, mynda nýjan þingmeirihluta til að vinna fram að kosningum og kjósa ekki síðar en í maí." Þetta er nokkurn veginn sú afstaða sem fundur Samfylkingarinnar í Reykjavík tók í gærkvöldi, á mögnuðum fundi og fjölmennum. Ég held ég hafi ekki verið á magnaðri fundi á allri minni fundasæknu ævi. Þjóðleikhúskjallarinn troðfullur og hrópandi ungmenni neðan af Austurvelli meðan beðið var eftir að fundurinn hæfist. Það var eftirtektarvert að ungmennin (því þetta voru eintóm unglingar á menntaskólaaldri) þögnuðu og fóru flest út fyrir þegar fundurinn hófst. Nokkur urðu eftir og tóku þátt í klappi fundarmanna undir ræðum. 

Enginn hörgull var á ræðumönnum í almennum umræðum eftir að Lúðvík og Mörður höfðu lokið fínum framsöguræðum. Allir á sama máli; ríkisstjórnin missti í raun umboðið í byrjun október; við eigum að rjúfa stjórnarsamstarfið eigi síðar en strax og kjósa ekki seinna en í byrjun maí. Jafnvel fyrr, sögðu sumir.

Þessi fundur undirstrikaði fyrir mér þá óánægju sem er undirliggjandi í flokknum. Ekki aðeins í Reykjavík heldur út um land; Kópavogsfélagið samþykkti stuðning við ályktun fundarins í þá veru strax í gærkvöldi og ég er viss um að slíkar yfirlýsingar eiga eftir að verða fleiri.

Það var svo karnivalstemning úti fyrir Þjóðleikhúsinu þegar fundinum lauk; rauðir logar brunnu og rauðir fánar bærðust. Trommur börðu taktinn þegar hópurinn söng "Áfram Ísland".

Frábær fundur og niðurstaða við hæfi.

Þetta gengur ekki lengur; kosningar í maí!

Ég er ekki mikið fyrir samsæriskenningar; finnst þær ansi oft byggjast á einhvers konar ofsóknarbrjálæði. Ég ber líka virðingu fyrir þeim sem ekki vilja ganga frá óunnu verki meðan allt er að fara í kalda kol í þjóðfélaginu. En nú er jafnvel langlundargeði mínu ofboðið.

Ég sé ekki betur, miðað við upplýsingar sem smátt og smátt eru að birtast staðfestar í fjölmiðlum, en að þröngur hópur sjálfstæðismanna hafi um nokkurra missera skeið vitað hvert stefndi hjá bankakerfinu og hvaða afleiðingar það myndi hafa. Þessir menn, með forsætisráðherra, fjármálaráðherra og seðlabankastjóra í fararbroddi virðast hafa fengið hverja framtíðarsýnina á fætur annarri frá fræðimönnum og -konum, þar sem bent var á hætturnar, varað við afleiðingunum og gefin ráð um hversu fara skyldi að til að minnka skaðann. Þessum skýrslum var stungið undir stól, þeim haldið leyndum fyrir samstarfsmönnum og bankarnir látnir halda siglingunni áfram.

Sumir Samfylkingarráðherrar, með formanninn í forystu, hafa til þessa ekki viljað láta boða til kosninga í vor, þannig að nýr þingmeirihluti geti sótt sér umboð til kjósenda. Menn hafa ekki viljað fara frá hálfkláruðu verki (ef það er þá hálfklárað enn). Þetta er virðingarverð skoðun, en nú er sá tími liðinn að hún geti verið marktæk. Undirferli – óheiðarleiki – samstarfsflokksins í stjórnarsamstarfinu hefur opinberast með þeim hætti að ekki verður við það unað. Ráðherrar Samfó hafa verið að gera góða hluti og örugglega sárt fyrir þá að þurfa hugsanlega að ganga frá góðum málum hálfkláruðum. En svona getur þetta bara ekki gengið lengur.

Ég segi enn það sem ég hef sagt áður á þessum vettvangi: Kjósum í maí. Tilkynnum kjördag í endaðan febrúar. Þá liggi fyrir að fullu hver viðfangsefni komandi missera verði í uppbyggingu nýs Íslands. Þá geta flokkarnir hver um sig, eða einhverjir í sameiningu, lagt fram galopna og gegnsæa áætlun um hvernig þeir hyggjast vinna úr vandamálunum. Þar með verður lokið tíma lýðskrums og upphrópana og flokkarnir verða að taka sig saman í andlitinu og leggja fram sínar tillögur. Og kjósendur fá að velja þa leið sem þeir vilja fara, - með þeim flokki eða flokkum sem þeir treysta til starfsins. Þetta gildir auðvitað líka um hugsanleg ný framboð. Svo mætti gjarnan nota tækifærið og leggja fram hugmyndir um breytt skipulag á stjórnkerfinu. Til dæmis að skerpa skilin á milli löggjafarþingsins og framkvæmdavaldsins. Þingmenn segi af sér þingmennsku verði þeir ráðherrar eða - og það er ekki síðra skipulag - að sóttir verði hæfir menn út í samfélagið til að gegna ráðherraembættum. Og svo framvegis, og svo framvegis.

Furðuleg áhersla á þessum degi

Þegar almenningur er í öngum sínum að velta fyrir sér fjárhagslegri framtíð, eigin og þjóðarinnar allrar, þá er gamalt gæluþingmál frjálshyggjunnar tekið á dagskrá Alþingis. Hvort selja eigi áfengi í matvöruverslunum. Ég gæti nefnt ýmislegt sem ætti meira erindi á dagskrá þingsins nú um stundir. En það er engu líkara en að sumir séu á einhverri allt annarri plánetu. Kannski af því þeim hefur verið bannað að líta út um glugga þinghússins til að sjá hvað úti fyrir er að gerast.

Ritskoðun eða ritstjórn

Einhverjir vilja sjálfsagt kalla þessi breyttu vinnubrögð hjá moggablogginu tilraun til ritskoðunar. Mér finnst persónulega að hér sé um löngu tímabæra tilraun til ritstýringar að ræða. Það hefur gerst æði oft að hann beinlínis gengur yfir mann óhróðurinn sem fram kemur í athugasemdum bloggheima, í skjóli nafnleyndar. Þeir sem ekki þora að standa við skoðanir sínar undir nafni verða bara að herða upp hugann, koma orðavalinu í lag og koma fram með okkur hinum sem viljum eiga vitrænar samræður um menn og málefni. Reyndar er líka tímabært að Eyjan taki upp svona reglu; subbuskapurinn í athugasemdunum þar gengur á tíðum út yfir alla þjófabálka.

Fréttablogg og nafnleynd

Kærkomin fordæming

Það var mikill léttir að heyra fordæmingu utanríkisráðherra á framferði Ísraelsmanna í hádegisfréttum RÚV áðan. Ekki síst eftir dapurlegt viðtal við menntamálaráðherra um sama málefni fyrr í fréttatímanum.

Ingibjörg Sólrún gerði akkúrat það sem utanríkisráðherra sjálfstæðrar þjóðar á að gera; fordæmdi skilyrðislaust atferli Ísraelsmanna. Hún, eins og segir í orðsendingu hennar, "fordæmir innrás Israelshers á Gazaströndina sem getur aldrei annað en beinst að saklausum ibúum sem eru varnarlausir, innilokaðir og hafa skipulega verið sviptir aðgangi að nauðþurftum. Svo harkaleg beiting aflsmunar setur þà kröfu á herðar alþjóðasamfélaginu að ganga á milli og senda friðargæslulið inn á svæðið. Utanrikisráðherra harmar afstöðuleysi Öryggisráðs Sameinuðu þjóðanna", segir loks í orðsendingunni. Það eru einmitt Bandaríkin sem koma í veg fyrir fordæmingu Öryggisráðsins á herför Ísraelsmanna.

Steingrímur J., formaður VG, hefur óskað eftir fundi í utanríkismálanefnd Alþingis í fyrramálið um ástandið í Palestínu. Vonandi verður af þessum fundi og vonandi geta þá fulltrúar Samfylkingar og VG tryggt þá afstöðu nefndarinnar sem sómi er að.

Í lokin: Sennilega hefur hugmyndafræðilegt gjaldþrot sjaldan opinberast jafn rækilega og í orðum Þorgerðar Katrínar, þar sem hún lagði að jöfnu baráttu undirokaðrar og blásnauðrar þjóðar og stríðsrekstur eins mesta herveldis heims. Og eins og þjónkuninni við Ísrael sæmir gerði hún það að meginatriði að Hamas hefði ekki viðurkennt Ísraelsríki. Spyrja má; hefur sú krafa verið sett fram að Ísraelsríki viðurkenni Palestínu? Gæti það hugsanlega breytt einhverju í stöðu mála á svæðinu