Einar Oddur og Baldvin

Í blaðahrúgunni rakst ég á að tveir merkismenn höfðu látist meðan ég var í burtu. Annar var Einar Oddur, stórmerkur stjórnmálamaður sem ég var vissulega sjaldnast sammála en ávann sér orð fyrir hreinskiptni og heiðarleika í starfi. Þjóðarsáttin stendur þar upp úr, þar sem hann ásamt Guðmundi Jaka og Ásmundi Stefánssyni lögðu grunn að þeim stöðugleika sem við þó búum við í dag.
Hinn var gamall kollega og starfsbróðir í Prenthúsi Hafsteins, Baldvin Halldórsson leikari og setjari. Mikill fagmaður í umbroti í gamla blýtrukkinu og ekki síður fagmaður í leiklistinni. Þegar ég var í gamla daga að búa til útvarpsþætti fékk ég hann iðulega til að leggja mér til röddina við upplestur, hvort heldur var um að ræða ljóðlist eða óbundinn texta. Frábær listamaður sem ég fékk því miður ekki tækifæri til að fylgja til grafar vegna fjarveru.

Seinar vangaveltur ujm Lúkasarmál

Ég hef verið að flétta í gegnum blaðahrúguna eftir að heim kom og séð margt, bæði dapurlegt og skemmtilegt. Veit eiginlega ekki hvar á að flokka það leikhús fáránleikans sem varð til í kringum hundinn Lúkas. Kannski er það bara dapurlegt hvernig hægt er að spana hóp fólks í múgsefjunaræði með einnisaman fullyrðingu eða getsökum; hafa af ungum manni vinnuna með ásökunum sem ekki er einu sinni sýnt fram á að eigi sér forsendur. Ætli eigandi hundsins hafi beðið unga manninn afsökunar?

Stórkostleg ferð um Fjallabak syðra

Um helgina fór ég í fyrsta sinn í ferð um Fjallabaksleið syðri. Dagsetningin var ákveðin í apríl og öllu heppnari hefðum við ekki getað verið, þessi hópur sem þarna var á ferð. Þarna vorum við sem sitjum í stjórn Sigfúsarsjóðs ásamt Öddu Báru Sigfúsdóttur Sigurhjartarsonar. Hún varð áttræð á gamlársdag síðasta og þegar við sögðumst vilja halda henni veislu hryllti hún sig og sagðist vera komin með upp í kok af veisluhöldum; flestir vina hennar hefðu orðið áttræðir á síðasta ári og ekkert lát á veisluhöldum. Þegar hún var spurð hvað við gætum gert í tilefni áttræðisafmælisins sagðist hún eiga sér gamlan draum; að fara Fjallabaksleið syðri. Svo við í stjórninni ákváðum að fara með henni í slíka ferð.
Og hvílík ferð. Veðrið frábært, landslagið stórbrotið og margvíslegt. Reyndar munum við hafa verið fyrsti hópurinn sem fer þessa leið þetta sumarið, sem ekki var mjög leiðinlegt að frétta. Leiðsögumaðurinn okkar var Vigfús Gíslason, Þorlákshafnarbúi úr Skaftártungunum sem gengið hefur þarna þvers og kruss um dali og hálsa og eyðisanda, vissi allt sem vita þarf og miklu meira. Auk þess að vera skemmtilegur félagi.
Gistum svo aðfararnótt sunnudagsins á Hótel Laka í Landbroti. Ég sé raunar ástæðu til að mæla með því, svona í framhjáhlaupi.
Á sunnudeginum, í gær, dóluðum við svo niður Landbrotið, í gegnum Meðallandið, yfir í Álftaver og þaðan til Reykjavíkur.
Æðislegt!

Að vera ekki starfinu vaxin

"Haldiði kjafti og borgiði", sagði hún, efnislega, talskona Já símafyrirtækisins í fréttunum í gær, þegar hún var spurð um skýringu á liðlega hundrað prósent hækkun á gjöldum fyrir birtingu á sérupplýsingum í símaskránni. Sjaldan hefur maður séð jafn skíran holdgerfing fyrirlitningar á viðskiptavinunum hjá fulltrúa fyrirtækis. Meira að segja forstjórar olíufélaganna þóttust bera hag viðskiptavinanna fyrir brjósti.
Svo er það náttúrlega svona útúrdúrspæling: Er ég einn um að hafa það á tilfinningunni að einkavæðing ríkisfyrirtækjanna hafi lítið annað haft í fjör með sér en margföldun á verði þjónustunnar?

Fínt framtak hjá Ingibjörgu Sólrúnu

Það er sannarlega ástæða til að gleðjast yfir þessu framtaki nýja utanríkisráðherrans. Aukin áhersla ráðuneytisins á þróunarmál er fagnaðarefni og einmitt í nokkrum löndum Afríku hafa Íslendingar verið að gera mjög frábæra hluti í þróunarhjálp, ekki síst á vegum Þróunarsamvinnustofnunar Íslands í Mosambik, Malawi, Namibíu og Uganda, en einnig á vegum t.d. Hjálparstofnunar kirkjunnar í Kenýja og fleiri löndum. Það er því virkilegt fagnaðarefni að Ingibjörg Sólrún skuli fara þessa ferð og mynda þau sambönd sem leiðtogafundur Afríkusambandsins gefur kost á.

Ingibjörg Sólrún á leiðtogafund Afríkusambandsins

Nýr kafli í blekkingarsögunni miklu

Já, það fór sem við var að búast. Sendiboði Bush og Ísraels tekinn til starfa við að stilla til friðar fyrir botni Miðjarðarhafs. Sáttasemjari verður að vera einhver sem þeir treysta sem eiga í deilum. Tony Blair hefur ekki traust neinna nema Bush og Ísraelsmanna; Rússarnir létu til leiðast þótt tregir væru, arabaleiðtogar treysta honum ekki og jafnvel Evrópusambandið lýsti yfir efa um skipunina, hafandi þó tekið virkan þátt í að skipuleggja hörmungar palestínsku þjóðarinnar. Nýr kafli er að hefjast í blekkingarsögunni miklu; nú getur Ísrael haldið áfram að múra inni þorp og byggðir Palestínumanna, eyðileggja akra, reisa ólöglegar landránsbyggðir og hrekja Palestínumenn af heimilum sínum án þess að hafa áhyggjur af áliti heimasbyggðarinnar. Hvílík smán fyrir hinn svokallaða siðmenntaða heim. Svo erum við að troða okkar siðferði upp á aðra heimshluta.

Man annars einhver eftir því lengur að Ísrael er hernámsríki? Og hvaða alþjóðalög og reglur það eru sem gilda um samskipti hernámsþjóðar og þeirra sem hernumdir eru?

Fáránleg hugmynd en verður áreiðanlega ofaná

Sú hugmynd, að gera Tony Blair að leiðandi manni í svokölluðu "friðarferli" fyrir botni Miðjarðarhafs, er svo vitlaus að hún er ekki einu sinni hlægileg. Að Bush og Ísrael frágengnum er hann, vegna afstöðu sinnar og skilyrðislausrar fylgispektar, persónugerfingur þeirra hörmunga og þjáninga sem íbúar þessa heimssvæðis þurfa að búa við. Hugmyndin ein er dæmi um hroka og fullkomið skeytingaleysi gagnvart íbúum Miðausturlands.

Arabar ekki hrifnir af Tony Blair

Frábær helgi í Tjaldanesi

Helgin varð eins og til var sáð; frábær. Veðrið, staðurinn og félagsskapurinn. Skruppum að Reykhólum, þar sem frú Erla sá sundlaugina sem hun lærði að synda í níu ára gömul uppúr miðri síðustu öld; send þangað úr heimahögunum í Flatey. Síðan hafði fundum þeirra ekki borið saman. Hún - sundlaugin - hafði eitthvað skroppið saman miðað við minninguna. Frá Reykhólum sást Snæfellsjökull handa Breiðafjarðarins í sólskininu og ekki skýhnoðri á himni. Nett nostalgíukast hjá þeim sem voru alin upp á þessum slóðum (frú Erla og Vilhelmína Þór). Við hin dáðumst að umhverfinu, skoðuðum Grundará, þar sem "lækur tifar létt um máða steina" (Sigurður Elíasson orti þetta kvæði um akkúrat þessa á) og dáðumst í fram og til bakaleiðunum að Barmahlíð "hjalla meður græna". Ég hef ekki fyrr áttað mig á þessum hjöllum. Frábært, - og þriðja kynslóð Leirbekkinga að koma til leiks.

Fín grein hjá Stefáni Jóni

Stefán Jón Hafstein skrifar fína grein og tímabæra í Moggann í morgun, um endalok R-listans sáluga. Þau Svandís Sv. og Steingrímur Joð hafa verið að reyna að þvo hendur vinstri grænna af því máli með því að skrifa söguna eftirá og kenna auðvitað öllum öðrum en sjálfum sér um. Þau sýna réttmæti þess sem sagt hefur verið, að getur verið erfitt að horfast í augu við sjálfan sig, sérstaklega þegar maður er búinn að forklúðra þeirri ímynd sem maður vill skapa af sjálfum sér. Við sem sátum í fulltrúaráði Samfylkingarinnar í Reykjavík á liðnum árum vitum hvernig VG virtist vinna markvisst að því að eyðileggja þetta samstarf. Kannski var það ekki síst sú reynsla sem gerði það að verkum að það voru ekki allir áfjáðir í að taka upp samstarf við VG eftir Alþingiskosningarnar, - ég a.m.k. treysti þeim ekki.
Steinunn Valdís boðaði grein um þetta sama efni, - endalok R-listans, - í viðtali við Moggann um daginn; ég er áreiðanlega ekki einn um að bíða í ofvæni.

Hræsni og hryðjuverk

Olmert og Bush með böggum hildar af áhyggjum vegna ástandsins á Gaza og Vesturbakkanum. Eymingjans hróin, skilja auðvitað ekkert í öllum þessum látum í fólkinu. Kannski þeir ættu að spyrja hana Condy.

Í alvöru talað; hve lengi á að lepja upp hræsnina og yfirdrepsskapinn sem lekur út úr þessum mönnum?  Olmert segist ætla að afhenda Abbas og nýju stjórninni hans nokkur hundruð milljóna dollara sem voru frystir til að "Hamas kæmi ekki höndum yfir þá"! Hamas kæmi ekki höndum yfir?! Og þetta er birt athugasemdalaust eins og það sé allt í þessu fína. Voru þetta ekki peningar sem heyrðu til Palestínsku þjóðinni? Og hverjir eru lýðræðislega kjörnir til forystu í Palestínu í fullkomlega heiðarlegum kosningum, að allra mati? Hamas. Og er þá ekki frysting þessara fjármuna hreinn og klár þjófnaður? Að sjálfsögðu.

Staðreyndin er sú að með því að neita að afhenda réttkjörnum yfirvöldum Palestínsku þjóðarinnar þá fjármuni sem þeim bar, hafa ísraelsk yfirvöld leitt slíkar hörmungar yfir palestínsku þjóðina að ekkert orð annað en hryðjuverk nær yfir þetta athæfi og afleiðingar þess. Það dapurlega er að það afl sem við Íslendingar erum í raun þátttakendur í hefur tekið þátt í þessum hryðjuverkum; Evrópusambandið hefur ekki aðeins stutt aðgerðir Ísraelsmanna heldur bætt um betur með því að draga til baka alla aðstoð við þessa herteknu og hrjáðu þjóð.

Norðmenn stigu rétt skref með því að viðurkenna þjóðstjórnina sálugu, þótt ekki væri hún svosem þjóðkjörin. Vonandi lætur nýi utanríkisráðherrann ekki sitja við orðin tóm heldur kemur á almennilegu og heiðarlegu sambandi við Palestínu.